Voor wie?

Voor wie zijn de samenkomsten?

De lezing en workshopdag

De lezing en workshopdag is voor alle (zorg)professionals en voor iedereen met interesse, want vroegkinderlijke traumatisering en transgenerationeel trauma gaan ons allemaal aan! Ook al beseffen we dat vaak niet. Met een brede uitnodiging, een warm hart en lage drempel komt er een dwarsdoorsnede van onze maatschappij samen binnen de lezingen en workshopdagen. Dus kom vooral!

De zesdaagse

De thematische zestrainingsdagen zijn voor (zorg)professionals die met getraumatiseerde mensen werken, zoals een (vak)therapeut, begeleider, coach, docent, manager, huisarts, psycholoog, POH-er, ervaringswerker, adoptie-, pleeg-, of gezinshuisouders, geestelijk verzorger, student of vrijwilliger.

In de afgelopen vijfentwintig praktijkjaren binnen de psychotraumahulpverlening heeft José binnen de samenkomsten een paar duizend collega's die met getraumatiseerde doelgroepen werken ontvangen en gesproken. En het opvallende is dat de meest bevlogen professionals wortelen in de ondergrond van ervaringsdeskundigheid, wat gemiddeld genomen zegt:

De bevlogen professional die zelf bekend is met het spanningsvol opgroeien in gevoel van onzekerheid en onveiligheid. Dat besef heeft haar diep geraakt en dit heeft een nieuwe bewustwording en beweging in haar werk gegeven.

Opgeleid in de Jungiaanse psychologie noemt zij dit naar Carl Jung 'The wounded healer'. Een Engelse term waarmee zij doelt op de professional die daarnaast zijn werk doet op basis van de persoonlijke leerweg langs de verwondingen die hij in het leven heeft opgelopen. De onbeschadigde mens bestaat niet, of het nu zichtbare schaafwonden zijn of krassen tot in het diepst van de ziel. Het gemiddelde overlevingspatroon vanuit vroegkinderlijke traumatisering is vergeten, vervagen, versnipperen en vermijden. 

In haar boek 'Het bevuilde nest' zegt José daarover:

'De onmacht die jij als begeleider of therapeut binnen het werken getraumatiseerde mensen ervaart, pakt de cliënt, patiënt of leerling feilloos op en neemt dit persoonlijk. Dit maakt iemand onzeker en het geeft afstand. Deze mensen zijn als kind opgegroeid in de rolomkering en hebben door jouw onmacht de neiging om voor jou als hulpverlener te gaan zorgen door sociaal wenselijk gedrag te laten zien en jou onbewust een goed gevoel te geven. Zodat jij er in ieder geval 'geen last' meer van hebt. En dan zit je als zorgprofessional met je eigen vermeden pijn onbewust, ongewild en onbedoeld in de omgekeerde situatie: de hulpvrager die als redder voor jou gaat zorgen. Een herhaling van de thuissituatie die jij zelf ook zo goed kent.'

Voor (al dan niet ervaringsdeskundige) professionals

De samenkomsten bij José zijn voor (zorg)professionals die zich verder willen verdiepen en bekwamen in de wereld van transgenerationeel trauma en de latere effecten van chronische vroegkinderlijke traumatisering. Wanneer je opgegroeit bent met ouders die psychisch- en emotioneel niet werkelijk beschikbaar en bereikbaar waren of juist te nadrukkelijk sturend en manipulatief aanwezig. Jouw ervaringsdeskundigheid hoeft geen ontstaansgrond te hebben in wat je zichtbaar en meetbaar hebt meegemaakt, het kan ook gaan over wat er niet was, wat je zo gemist hebt. Of je bent aan de zijlijn stille getuige geweest van onveilige en spanningsvolle situaties.

Juist ook voor de professionals die veilig en beschermd opgegroeid zijn

Jouw insteek als professional kan ook zijn dat je kiest voor deskundigheidsbevordering en het opdoen van belevingskennis juist omdat je in volkomen vertrouwen en veiligheid groot geworden bent en van daaruit vroegkinderlijke traumatisering op de diepere belevingslagen wilt begrijpen, ervaren en invoelen. 

En uiteindelijk zijn we ongeacht onze achtergrond allemaal tot op zekere hoogte lotgenoten van elkaar, want iedereen is - bewust of onbewust - wel getuige geweest van spanningsvolle situaties vol gevoel van onveiligheid. Niemand wordt zonder kleerscheuren groot. 

Als professional het empathisch vermogen naar jezelf vergroten

Als professional is het belangrijk om je (nog) bewust(er) te worden van je verborgen, vermeden of vergeten oud zeer en om te kijken naar je eens ontstane schaduwzijde in de vorm van afgewezen kwaliteiten die uiteindelijk bij het vrijkomen ervan hernieuwde energie geeft. Het empathisch vermogen naar jezelf vergroten, zodat er steeds minder behoefte is aan erkenning van buitenaf, een vorm van hernieuwde hechting met jezelf. Met als resultaat een professioneler, energieker en authentieker (bege)leider of hulpverlener.